Październik to miesiąc poświęcony komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC).
AAC - z ang. Augmentative and Alternative Communication

Komunikacja alternatywna stosowana jest w przypadku osób, które całkowicie utraciły zdolność mówienia, np. w wyniku udaru mózgu, bądź nigdy jej nie nabyły i nie są w stanie się jej nauczyć. U takich pacjentów alternatywne metody mają w całości zastąpić język mówiony.

 

Komunikacja wspomagająca dedykowana jest osobom, które posługują się mową w sposób ograniczony, na przykład mówią niewyraźnie. Wówczas pomoc polega na wzbogaceniu ich kompetencji komunikacyjnych i ułatwieniu porozumiewania się.

 

Rodzaje metod:

1. systemy znaków manualnych – komunikacja zachodzi poprzez gestykulację, np. język migowy, fonogesty, język Makaton; taki rodzaj porozumiewania się może być skuteczny tylko w przypadku osób, które nie mają problemów z motoryką;
2. systemy znaków graficznych – symbole Blissa, piktogramy PIC, PCS, metoda ułatwionej komunikacji (dla osób z autyzmem), program MÓWik;
3. systemy znaków przestrzenno-dotykowych – klocki słowne Premacka, alfabet Lorma.

 

Istnieją także programy do komunikacji AAC dostępne na komputery, tablety i smartfony. Przykładem może być MÓWik – aplikacja na urządzenia z systemem Android, która umożliwia porozumiewanie się za pomocą gotowych tablic z symbolami.

 

 

Ciekawostka:

Najbardziej charakterystyczny przykład komunikacjii alternatywnej stanowi historia Stepehena Hawkinga, brytyjskiego astrofizyka, który od 21 roku życia zachorował na stwardnienie zanikowe boczne. Postęp choroby doprowadził do jego całkowitego paraliżu. Mimo to naukowiec był w stanie komunikować się z otoczeniem za pomocą zaawansowanego syntezatora mowy.