W styczniu 1918 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki ogłosił, że winno istnieć niepodległe państwo polskie na ziemiach rdzennie polskich z dostępem do morza. Niestety pomimo zadawalających Polskę decyzji w sprawie granic jakie podyktował traktat wersalski. Polacy sami musieli zawalczyć o kształt państwowości polskiej. Dowodem było zorganizowane Powstanie Wielkopolskie i Powstanie Śląskie. Na wschodzie Rosja, rozpoczęła tzw. „Czerwony Marsz”, zagrażając Polsce i całej Europie zachodniej – komunizmem. Kluczową rolę w wojnie polsko-bolszewickiej, odegrała bitwa warszawska (nazwana Cudem nad Wisłą) stoczona w dniach 13-25 sierpnia 1920 r., która spowodowała manewr Wojska Polskiego oskrzydlający Armię Czerwoną, przeprowadzony przez Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego, który zadecydował o zachowaniu niepodległości Polski i przekreślił plany rozprzestrzenienia rewolucji na Europę Zachodnią. Bitwa Warszawska uznawana jest za 18 największą bitwę świata.
Obchody 94 rocznicy Bitwy Warszawskiej 1920 rozpoczną się modlitwą przy krzyżu ks. Ignacego Skorupki, bohaterskiego kapelana Wojska Polskiego, który zginął na polu walki udzielając żołnierzom ostatniego namaszczenia, oraz w Ossowie, Radzyminie, Ząbkach, Zielonce, Markach – tam gdzie polegli nasi żołnierze. Osobne uroczystości – defilada wojsk i parada Sił Zbrojnych odbędą się w Warszawie, podczas Apelu Poległych, Odprawy Wart i Obchodów Święta Wojska Polskiego.
Rok 2014 to rok wyjątkowych rocznic historycznych. 70 rocznica Powstania Warszawskiego, 25 rocznica pierwszych wolnych wyborów, 100 rocznica wybuchu I wojny światowej, a z tym się wiąże 100 – lecie powstania polskich formacji wojskowych walczących o niepodległość i odbudowę Państwa Polskiego w 1918 roku. Dla wszystkich Polaków, spadkobierców tradycji legionowych i legendy Marszałka Józefa Piłsudskiego, bliskie są pieśni legionowe i szlak bojowy I Kompanii Kadrowej Legionów Polskich i tworzonych brygad, z których najsłynniejszą była I II dowodzona przez gen. Józefa Hallera. Dzisiaj w rocznicę wymarszu pierwszych wojsk polskich, w miejscu ich powstania oraz w Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku odbędzie się szereg uroczystości związanych z tą rocznicą. Popularyzacja wiedzy o Legionach Polskich oraz żołnierzach w nich walczących będzie głównym celem całodniowego Zjazdu Potomków Legionistów. Wyjątkowym elementem Zjazdu będzie spotkanie wnuka Marszałka Józefa Piłsudskiego – dyrektora Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, Krzysztofa Jaraczewskiego z potomkami Polskich Legionistów. Na pewno też nie zabraknie pieśni: My Pierwsza Brygada, Strzelecka Gromada…
W dniach 28 lipca - 5 sierpnia br. trójka nauczycieli ZS w Ostromecku stanęła w Kuratorium Oświaty w Bydgoszczy przed komisjami ds. nadawania stopni awansu zawodowego nauczycieli.
1 sierpnia o godz. 17:00 1944 r. przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim rozpoczęło się zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza” Powstanie Warszawskie, które trwało do 3 października 1944 r. Dowództwo AK planowało samodzielnie wyzwolić stolicę przed wkroczeniem Armii Czerwonej i zahamować realizowany przez Józefa Stalina proces sowietyzacji Polski. Co prawda po wybuchu powstania Armia Czerwona wstrzymała ofensywę, ale nie udzielała też pomocy powstańcom. Ograniczony charakter, w zakresie udzielenia pomocy powstańcom wykazały też USA i Wielka Brytania. W takiej sytuacji, słabo uzbrojone oddziały powstańcze przez 63 dni poprowadziły samotną walkę z przeważającymi siłami wroga, a walki trwały w każdej dzielnicy Warszawy: na Woli, Ochocie, na Powiślu i Żoliborzu, w rejonach Starego Miasta i Mokotowa. Bezprzykładną w trakcie powstania postawę wykazała ludność cywilna, oddziały AK, „Szare Szeregi”, oddziały „Kedywu”, batalion „Zośka”, „Parasol”, „Kiliński”, łącznicy i sanitariusze. Najsłabszą stroną powstańców było uzbrojenie, była to wyłącznie broń ręczna, rolę broni przeciwpancernej pełnić musiały butelki zapalające („koktajle Mołotowa”), granaty przeciwpancerne lub nieliczne granatniki przeciwpancerne. Wśród ofiar powstania warszawskiego znaleźli się: Krzysztof Kamil Baczyński (poeta), Tadeusz Gajcy (poeta), Juliusz Kaden Bandrowski (pisarz), Eugeniusz Lokajski (oszczepnik, olimpijczyk), Roman Padlewski (kompozytor, skrzypek, pianista), Witold Modelski (łącznik, zginął mając 12 lat, odznaczony Orderem Virtuti Militarni), Krystyna Wańkowicz (łączniczka) i wielu lekarzy, księży, kapelanów, listonoszów Harcerskiej Poczty Polowej, redaktorzy prasy powstańczej, członkowie Biura Informacji i Propagandy. Niestety to największe wystąpienie zbrojne Polskiego Państwa Podziemnego, mimo wielu przykładów bohaterstwa i sukcesów militarnych zakończyło się klęską. Największe straty w powstaniu warszawskim poniosła ludność cywilna gdyż oddziały niemieckie mordowały całe dzielnice: na Woli – 65 tys. bezbronnych ludzi, na terenie Ochoty ok. 10 tys. osób, w Śródmieściu mogło zginąć 10 tys. osób, oraz egzekucje w rejonie pl. Teatralnego, na Mokotowie i Starym Mieście. Ogółem, dzisiaj przyjmuje się, że w powstaniu warszawskim straty wśród ludności cywilnej wyniosły 150-180 tys. Wiele tysięcy osób wypędzono z domów (550 tys.), 100 tys. wypędzono z okolic Warszawy, 90 tys. polaków skierowano na przymusowe roboty w głąb Rzeszy, 60 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych. Niektóre rejony miasta zostały całkowicie zniszczone – Stare Miasto, Powiśle, dobra materialne, majątek nieruchomy, zabytki kultury – Zamek Królewski. W chwili wybuchu powstania warszawskiego, Hitler wydał rozkaz: To miasto ma całkowicie zniknąć z powierzchni ziemi i służyć jedynie jako punkt przeładunkowy dla transportu Wehrmachtu. Nie powinien pozostać kamień na kamieniu. Wszystkie budynki należy zburzyć, aż do fundamentów. Pozostanę tylko urządzenia techniczne i budynki kolei żelaznej.
